WDNMM 8: Hopen
Luister naar de audioversie:
De hoop, verlies ‘m niet!
Hoop en vrees. Een beroemd huwelijk. Je kunt er tussen zwalken – wat een niet te benijden positie is. Want als je bang bent, houd je jezelf overeind met een sprankje hoop dat het goed komt, en als de hoop groeit, blijf je toch een beetje bang. Het een kan niet zonder het ander.
Wat doet deze psychologische verhandeling op dit schrijfblog? Het gaat hier om woordkeus.
Als je je mail of brief afsluit met ‘Ik hoop dat ik u voldoende heb geïnformeerd’, zeg je eigenlijk: ‘Misschien ben ik wel tekortgeschoten’. Zo angstig wil je niet overkomen.
Hoe scheur je jezelf los van het Dynamic Duo Hoop en Vrees? Net als in het gewone leven: met vertrouwen. Alleen al door het woord ‘vertrouwen’ te noemen, wek je vertrouwen en straal je zelfvertrouwen uit. ‘Ik vertrouw erop dat ik je een aantrekkelijk voorstel heb gedaan.’ Hé, daar stáát iemand!
Schrap de hoop uit je mail-vocabulaire. Dan glipt de vrees vanzelf mee, door de achterdeur naar buiten.
Reageer je op dit blog? Ik hoop ’t, maar ik ben bang van niet…
Lees ook de andere afleveringen van Woorden-die-niet-meer-mogen.
Haha, ik heb juist het tegenovergestelde. Waarschijnlijk omdat we te lang in de makelaarswereld hebben meegedraaid. Als iemand al het vetrouwen in de mond neemt, laat staan neerpent, word ik al achterdochtig. Maar dat ligt aan mij hopelijk 😉
Wees niet bang Maria! Uiteraard reageren we vol enthousiasme op deze fantastische blog (Is daar trouwens geen Nederlands woord voor? Volgend blog onderwerp misschien?) Bedankt voor de tips. Ik vertrouw erop dat ik ze toepas bij onze toekomstige communicatie. In mijn Spaanse e-mails zal ik dan ook zeker vaker het werkwoord ‘confiar’ gebruiken! Wil je meer weten over communiceren in het Spaans, dan weet je ons te vinden!
Oh, ik dacht dat de website ook gepubliceerd zou worden. De werkwoorden vrezen en hopen leren vervoegen doe je bij http://www.fuentes.nl ;-).
Je reacties waren in het spamfilter blijven hangen, Otto :-). Ik heb ze er voor deze keer handmatig doorheen geduwd.
“Hopen mag alleen op de wc”, dat zei mijn trainer van de Golden Tulip Business School al in de jaren 90 in de salestrainingen die ik beroepshalve volgde. Dat we NOOIT ‘ik hoop u hiermee…’ mochten schrijven en moesten kiezen voor ‘ik vertrouw erop u hiermee..’
Sindsdien zie ik een wc voor me als ik ‘hopen’ lees in een offerte, of zelfs in e-mails als antwoord op een uitnodiging van mijn kant. Ik vind het ook zo fatalistisch. We hopen te komen? Nou, graag alleen als je het ziet zitten!