Vijf redenen om vandaag niet te schrijven

Een blog schrijven, een artikel, een reactie op een ander artikel? De wil is er, maar er zijn altijd redenen waarom je aan het einde van de dag nog geen alinea hebt geproduceerd. Wat houdt je tegen?

Reden 1: Ik kan het beter vertellen dan schrijven

“Het zit wel goed in mijn hoofd en ik kan het ook vertellen, maar hoe schrijf ik het nou op?” Vaste prik, elke schrijftraining weer wordt me deze vraag gesteld. Veel mensen denken namelijk dat je ineens anders, formeler en officiëler moet formuleren als je schrijft. Alsof schrijftaal een vreemde taal is die je zou moeten leren.

Onzin!

De beste schrijftaal is normale, verzorgde spreektaal. Een truc die helpt: zoek het opnameprogramma op je mobiel of je computer op, vertel je verhaal zoals je het aan een vriend, collega of klant zou doen en luister het terug. Schrijf letterlijk op wat je hoort en maak er daarna goedlopende, korte zinnen van.

Reden 2: Al die onbenullige dingen, wie wil dat nou lezen?

“Zoveel bijzonders heb ik niet te melden.” Als je gaat wachten met schrijven totdat je het middelpunt van het wereldnieuws wordt, kun je je toetsenbord beter op Marktplaats gaan aanbieden. Zoek het liever in het alledaagse, het gewone.

Alles wat jou bezighoudt, kan ook voor iemand anders interessant zijn. Je bent nooit de enige die iets merkwaardig, afschuwelijk, geweldig of raar vindt. Als je iets tegenkomt wat je opvalt, bijvoorbeeld op jouw vakgebied, ga dan na waarom dat is. En schrijf dat op. Zo precies mogelijk.

Reden 3: Anderen hebben er al over geschreven

“Er is al zoveel over geschreven. Wie zit er nou op mijn mening te wachten?” Alles is al gezegd en geschreven. En vaak heel goed, beter dan jij het doet misschien. Wie ben jij dan om er het zoveelste stuk over te schrijven? Wat voegt jouw mening toe?

Toen ik een paar weken geleden over dit onderwerp wilde gaan bloggen, schreef Suzanne Meijles van ProTaal er net over, en dat deed ze goed. Niets op af te dingen of aan toe te voegen. Ik liet het onderwerp liggen.

En toch heb ik het weer opgepakt. Ten eerste omdat jij het blog van Suzanne misschien niet kent – als dat zo is, moet je daar absoluut verandering in brengen – en ook omdat ik het weer net iets anders wil verwoorden. En tenslotte omdat ik mezelf wil bewijzen dat ik me van Reden 3 niets meer aantrek.

Reden 4: Het is zoveel werk

“Schrijven kost me zoveel tijd.” Ja. Dat klopt. Vooral als je niet vaak schrijft, is het een megaklus om er een goed, samenhangend en boeiend artikel uit te persen.

Begin daarom met korte stukjes. Eén gedachte, uitgewerkt in twee of drie alinea’s. Het hoeft niet allesomvattend te zijn en het hoeft niet perfect (zie Reden 2). En verzoen je met de gedachte dat je er tijd voor moet vrijmaken. Als je wilt bloggen, doe je dat met een reden. Je wilt in contact komen met de wereld, met je lezers. Je wilt ze deelgenoot maken van jouw kennis, van de ontwikkelingen op jouw vakgebied. Je wilt je profileren als deskundige.

Als je blogt over onderwerpen die te maken hebben met je vak, beschouw dat dan als investering in marketing en in je eigen expertise.

Reden 5: Hoe weet ik of het goed genoeg is?

“Wat als ze vinden dat het dom geklets is?” Middelmatige of slechte teksten, daar zijn er al genoeg van. Daar zit niemand op te wachten. Het moet dus perfect, niks op aan te merken, waterdicht, messcherp én onderhoudend. Was Reden 3 al een tegenhouder van jewelste, Reden 5 heeft mij nog vaker in zijn greep.

De angst om iets de wereld in te slingeren waar anderen schamper om zullen lachen, houdt me keer op keer tegen. Wat doe ik ertegen? Nog meer lezen, me documenteren, me indekken. Helpt dat? Nee natuurlijk.

Faalangst, de angst voor middelmatigheid, steeds weer opnieuw willen beginnen, niets goed genoeg vinden. En dus maar liever niets publiceren, dat is veel veiliger.

Een troostrijke tekst vond ik bij Copyblogger: “Understanding that you’re your own worst enemy when it comes to writing is invaluable, because you can conquer that enemy just by deciding to.”

Ter harte genomen. Gedaan.