Schrijven met emotie

Is mondeling communiceren beter, makkelijker, effectiever dan schriftelijk communiceren? En zeker als het gaat om emoties. Kun je die wel echt overbrengen via geschreven tekst?

Die vraag kreeg ik vandaag van een van de deelnemers aan onze blogworkshop afgelopen donderdag. Hij liep ertegenaan dat emoties zo lastig over te brengen zijn op papier (of dat nou virtueel papier is of niet).

Communicatierangorde

J. schreef: “In mondelinge communicatie kun je de emoties gewoon overbrengen, met je gezichtsuitdrukking, intonatie en lichaamstaal.” In zijn mail komt hij tot de volgende rangorde als het gaat over communicatie en emotie:

• Mondelinge 1-op-1 communicatie
• Telefoneren
• Schrijven (bloggen)
• Sms’en

Sms’en beschrijft hij als heel kort en bondig je boodschap overbrengen, “dus bijna emotieloos…”.

Feedback

Maar wie heeft nooit een sms’je gehad dat ontroerde, boos maakte of verraste? J’s hiërarchische indeling klopt dan ook niet. Ja, het is waar dat je in een gesprek makkelijker emoties overbrengt. Omdat de luisteraar je stimuleert door vragen te stellen, omdat je directe feedback krijgt (in woord en beeld) op wat je te berde brengt. Maar als je je oefent in schrijven kun je daarmee alle emoties (maar ook ideeën, plannen, overwegingen, strategieën) doelgericht en direct overbrengen.

In je hoofd

Als je schrijft kom je direct in iemands hoofd. Ik zit nu pontificaal in jouw hoofd. Je wordt niet afgeleid door mijn blote zomerjurk, je ruikt niet dat ik al te lang in een te warm kantoor hard aan het werk was, je vraagt je niet af of ik met die zachte g wel een echte Rotterdammer ben. Ik zit nu in jouw hoofd en fluister rechtstreeks je gedachten in. En als ik zou willen, je hart in. Maar het gaat me er nu niet om je te emotioneren.

Emoties kun je altijd kwijt

Welke vorm van communicatie je kiest hangt af van je vaardigheden, de gelegenheid, het onderwerp, je doelgroep. Maar emoties kun je altijd kwijt. Of het nu in een gesprek is of via het kortste sms’je.