Nieuwsartikel aan het schrijven? Geef vlees (geen wol)! – Deel 2

Geef me vlees, geen bèèèèh!

Pak je laatste nieuwsartikel of persbericht er eens bij. Kijk naar elke alinea en wijs aan waar het nieuws staat: dat wat je lezer nog niet weet, de boodschap.

Gevonden? Goed.
Zeg me dan: waar staat het nieuws? In de eerste alinea? Staat het daar in de eerste zin? En staat het aan het begin van die eerste zin?

Ja? Mooi!
Nee? Kijk dan eens of je iets aan de volgorde kunt doen. Vlees vooraan, wol naar achter. Hoe harder het nieuws, hoe harder die regel geldt. Je lezer wil er direct van overtuigd worden dat het belangwekkend is wat je te lezen geeft, dat je niet zijn tijd zit te verdoen.

Soms mag je hiertegen zondigen – communicatieregels staan nooit in beton gebeiteld. Soms waarderen je lezers een kleine inleiding, zeker bij zacht nieuws. Dan wijd je een zinnetje aan de aanleiding, de voorgeschiedenis of de context. Je zet ze eerst een metafoor voor, geeft ze een voorbeeld of je verwoordt het resultaat. Maar ook dat moet altijd relevant zijn, lekker om te lezen of minimaal leuk om te weten. Namen, data, functies zijn dat zelden.

Dit geldt voor de eerste alinea (de lead, bij nieuwsartikelen), maar ook voor alle andere afhaakmomenten: elke witregel in je stuk, elke tussenkop of streamer. Steeds weer geef je vlees voordat je het lardeert met een beetje wol.

Ik weet het, deze beeldspraak is niet helemaal lekker, ronduit onsmakelijk zelfs, maar hij blijft wel hangen weet ik. Er zijn inmiddels bosjes afgestudeerde journalisten die ooit van mij les hadden en die nog steeds Vlees-Geen-Wol uitschreeuwen als je ze ’s nachts wakker maakt. (Overdrijven is ook een vak).

Opdracht: herschrijf deze lead en zet de nieuwe versie bij de reacties of mail ‘m naar carola@kiezel.com. Ik kom er dan een volgende keer op terug.

Afgelopen dinsdag is tijdens de tweede dag van zakenfestival Groter en Mooier door juryvoorzitter Zania van Dal de prijs voor beste Grootmaker uitgereikt aan Claudine Boulier van Bush Bicycles. Haar bedrijf wist in drie jaar tijd op zes continenten een fietsimperium op te bouwen met duurzame bamboefietsen. De prijs bestond uit een flinke zak gratis publiciteit en een treinticket naar Berlijn waar de internationale editie van Groter en Mooier eind van dit jaar plaatsvindt.  

Tien jaar geleden blogde ik al eens over beginnen met inhoud; in deze blogpost drijf ik de stelregel Geef me vlees op de spits. Omdat ik denk dat die werkwijze bijna alle teksten goed doet.