Meer verkopen? Dan geen spelfouten!
Spelfouten hebben geen invloed op de overtuigingskracht van een tekst. Zo had ik de belangrijkste uitslag onthouden van een experimenteel onderzoek naar de invloed van spelfouten in sollicitatiebrieven en sponsorbrieven op de tekstwaardering, overtuigingskracht en het imago van de zender – Het vermogen van de spelfoudt. Dus toen tekstschrijver Tim gisteren aan mij vroeg of hij een klant op een d/t-fout in een mail moest wijzen, zei ik nee. Het maakt voor zijn verkoopresultaten niet uit. Natuurlijk ging Tim het verhaal meteen uitpluizen – hij gelooft mij nooit op mijn mooie blauwe ogen en hij zit sowieso niet op die manier in elkaar. Wat bleek? Ik had het helemaal (of bijna helemaal) verkeerd onthouden!
Zo zit het
Hoe zit het nu? Dit is de conclusie:
- Uit dit onderzoek blijkt dat spelfouten een negatieve invloed hebben op de tekstwaardering, overtuigingskracht en het imago van de zender. Deze invloed is bij splitsing op kennis van spelling het sterkst voor de groep proefpersonen met kennis van spelling. Gemiddeld is het negatieve effect van spelfouten het grootst voor de sponsorbrief.
En:
- Er is voor de totale steekproef geen interactie-effect tussen spelfout en het soort brief op de begrijpelijkheid.
Wel is het zo dat mensen die zelf geen kennis van spelling hebben, een brief beter waarderen als er fouten in staan! Dat is zo opvallend dat dit het enige was wat ik onthouden had. Hoe dat komt, vermeldt het onderzoek niet – misschien herkennen mensen zich onbewust in de schrijver. En als je jezelf herkend herkent vind je de ander aardiger. En – zo las Tim ook in het onderzoek – als mensen je aardig vinden, word je eerder uitgenodigd op gesprek.
Fout!
Terug naar de beginvraag. Moet Tim zijn klant wijzen op zijn spelfout? Nee, vind ik. Ik maak zelf geregeld d/t-fouten. Ik ken de regels, maar dat is blijkbaar niet voldoende. Mij op mijn fouten wijzen helpt dan ook niet (fijn Tim, dat je dat niet doet bij mij). Het is natuurlijk wel aan te raden om alle teksten door iemand anders te laten controleren. Maria doet dat voor mij, die haalt mijn missers er gegarandeerd uit (zij had dan ook maar 3 fouten bij het Nationaal Dictee der Nederlandse Taal, waarmee ze beter was dan de beste).
Kortom: wil je meer verkopen, dan kun je maar het beste geen spelfouten maken, tenzij je zeker weet dat de ander helemaal niet kan spellen.
Lees de complete chat tussen mij en tekstschrijver Tim.
Wat doe jij? Wijs jij een ander op zijn spelfouten?
Dat zijn interessante onderzoeken. Opmerkelijk dat mensen zonder kennis van spelling je waarderen als je fouten maakt. Maar hoe kunnen ze die dan herkennen?
Leuk om zijdelings de experimentele spellingcorrector Valkuil.net te noemen. Dit algoritme van de Universiteit van Tilburg herkent onterecht gesplitste woorden en ziet verbanden in een zin beter.
Het blijft lastig, maar gelukkig zijn er altijd mensen die het voor je nalezen. Leve de Maria’s!
Dank voor de link van http://valkuil.net, Evert. Ik ga ‘m eens testen.
Wat betreft je vraag: ze hebben de respondenten in het onderzoek volgens mij gewoon gevraagd naar hun kennis van spelling. Mensen weten over het algemeen wel of ze kunnen spellen of niet.
Met drie fouten beter dan de beste van de live-deelnemers in de Eerste Kamer van HGDdNT, maar er zijn vast huiskamerdeelnemers met nog minder fouten. Mijn score zegt niets over mijn onfeilbaarheid. Eerder het tegenovergestelde.