Lui, ongeduldig, egocentrisch

Slecht nieuws: de titel slaat op jou. Jij bent lui, ongeduldig en egocentrisch.

Dat zegt Tekstblad-columniste Louise Cornelis over lezers. Ze onderbouwt deze stelling met universitaire onderzoeken. Snel zelfonderzoek bevestigt haar punt.

Als ik lees, wil ik…
1. met zo min mogelijk inspanning (lui)
2. zo snel mogelijk (ongeduldig)
3. weten wat ik eraan heb (egoïstisch).

Als ik schrijf denk ik aan mezelf als lezer
Ik lees graag:

• Actieve, soepele zinnen
• Prikkelende kopjes
• Bulletpoints als deze.

Artikel voor een personeelsblad, blogje, reportage, webtekst. Ik zet iets op papier zoals ik het zou vertellen aan mijn buurvrouw of collega. In verzorgde spreektaal. Meestal levert dat duidelijke en aansprekende tekst op. Weg met vaagtaal en woorden-die-niet-meer-mogen. Zo houd je je ongeduldige, luie lezer bij de les.

Een vierde eigenschap

Cornelis schrijft dat lezers niet alleen lui, ongeduldig en egoïstisch zijn, maar ook nog conservatief. Ze haalt onderzoek aan, waarin wordt beweerd dat lezers in juridische tekst of wetenschappelijke onderzoeksrapporten graag jargon en ingewikkelde formuleringen zien. Dat vinden ze horen bij het professionele imago. Deze vierde eigenschap staat lijnrecht tegenover die andere eigenschappen van lezers. Formele teksten zijn meestal stroperig en langdradig. Weg is je lezer, zou je denken.

Wat moet je als webschrijver met deze vierde eigenschap?

Op zich helemaal niets. Het is een karaktertrek die alleen de kop opsteekt als een lezer een formele brief of zakelijk rapport onder ogen krijgt. Het geldt niet voor het genre websites. Vergelijk het met een netwerkborrel. Daar zet je je eigenschappen ‘sociaal’ en ‘communicatief’ in. Zo is de weblezer ook eerst ‘lui’ en ‘ongeduldig’. Toch is het wel handig om te weten dat die lezer ook een verborgen conservatief trekje heeft. Het kan natuurlijk helemaal geen kwaad als je tussendoor heel nonchalant wat jargon laat vallen. Dat zou je tenslotte op die netwerkborrel misschien ook doen.