Halteren kun je leren
Werkwoorden kun je vermoorden door er een zelfstandig naamwoord van te maken. Naamwoordstijl heet dat. Pas had ik weer een prachtig voorbeeld in een rapport dat ik aan het redigeren was:
De registratie van de discriminatie
geeft een indicatie van de polarisatie.
Een zin die welhaast poëtisch van drakerigheid is geworden. Ons advies is altijd: wek zo’n zin tot leven door (een aantal van) die zelfstandige naamwoorden weer aan het werk te zetten, er een werkwoord van te maken: registreren, indiceren. Maar je kunt daarin ook doorslaan.
Het station van Rotterdam is een grote bouwput (al begint het aardig op te schieten nu). Toen ik er vorige week was, zag ik de volgende poster:
Pardon. Halteren? Hoe spreek je het eigenlijk uit? Klemtoon op de eerste of op de tweede lettergreep? Maar dat terzijde, want mag ik even zakdoeken? Kan iemand me nu bekoffiën en stoeleren? Ik heb even een zittatie nodig voor een bijkomering. Halteren. Hmpf.
Halteren? Is dat geen Olympische krachtsport? Met Rotterdamse medaillekandidaten?
🙂
Ik moest er ook even stil voor blijven staan… Maar misschien is dat de bedoeling geweest? Dat je, helemaal in de war, ineens wel de boodschap meekrijgt?
Via facebook werd ik op het volgende gewezen:
http://www.ovnet.nl/?h=begrip&m=begrip&b=halteren
Ik had een link naar je blog geplaatst 🙂
hahaha, ik weet niet of ik dit gewoon erg leuk en grappig gevonden vind, of dom. Als het bedoeld is zoals ‘NAD’ van die schilder, dan valt het wel op. Maar aangezien de rest van de zinnen een stuk korter kunnen voor zo’n soort boodschap, zal het wel gewoon dommigheid zijn. En wie dommert er nou nooit op zijn tijd?
Halteren, het is toch een soort ‘enteren’. En met geluid: “Haltereeeeeeeen!” Dan wil je wel ‘aan boord’ gaan van die tram, toch?
@Marie-José: Het mag wel in die ov-woordenlijst staan, maar dat is geen reden om ons met zo’n woord lastig te vallen :-).
@Mo: klopt, we dommeren allemaal wel eens, maar niet in zulke grote letters.
1: sommige filosofen staan er op om altijd zo te schrijven. Ze schrijven niet ‘ik zie een boom’ maar schrijven ‘ik word bomig voorgeschenen’ of ‘mijn zicht wordt beboomd’. Zo voorkomen ze dat ze in hun taalgebruik een verwijzing maken naar een objectieve werkelijkheid en vermijden ze het ingewikkelde debat over het bestaan daarvan.
2: in Amsterdam staat bij de metrohalte Wibautstraat: “wij werken hier aan de renovatie van dit station”, met daaronder de Engelse vertaling: “we are working on the renovation of this station”. En pas in het Engels wordt de lelijkheid van de naamwoordstijl duidelijk – wat is er mis met ‘wij renoveren dit station’?
@Daniël: geweldig, ‘ik word bomig voorgeschenen’. Dank voor je reactie – erg leuk om te lezen.
@ Marie-José 2: halteren staat zelfs gewoon in de Dikke van Dale, zag ik nu. Nou ja, maakt niet uit. Blijft onmogelijk woord.