Belofte maakt schuld

Ik ga je in dit blogbericht wat vertellen over focus, de insteek van je verhaal. Over het feit dat je moet kiezen wat je gaat vertellen én de manier waarop je dat vertelt.

Pepernootdrolletjes

Nu ik dit eenmaal beloofd heb, zou het je vies tegenvallen als je een interview te lezen kreeg met een judoleraar. Een reisimpressie zou je in verwarring brengen. Een recept voor pepernootdrolletjes deed je de wenkbrauwen fronsen. Dat ligt allemaal voor de hand. Meestal ligt het wat subtieler. Ongemerkt zwalkt een verhaal alle kanten op. Wat begint als column, blijkt een interview te zijn. Bij een informatief stuk wordt plotseling om mijn mening gevraagd. En ik raak teleurgesteld, verward of geïrriteerd. Een verhaal heeft focus nodig en een duidelijke insteek.

Houvast

Misschien weet je voor je gaat schrijven in grote lijnen wat je wilt vertellen. Of wellicht staat het onderwerp je helder voor ogen. Of je weet voor welke gelegenheid je schrijft en wie je lezers zullen zijn. Je bent gevraagd om een column, een blogje of een voorwoord, dus de vorm ligt al min of meer vast. Het zijn allemaal elementen die jou als schrijver houvast geven. En in de eerste zin die je schrijft geef je die houvast door aan je lezer. Ik herken het onderwerp, ik merk of ik bij je doelgroep hoor, ik weet wat ik ongeveer kan verwachten. Als je een goede schrijver bent…

Alle ballen verzamelen

Als je een goede schrijver bent, jongleer je met alle ballen. Je kunt doen alsof je er een laat vallen, maar je vangt ‘m toch weer op. Je kunt ballen achter je rug om gooien of onder je been door. Je jongleert met drie ballen of met twintig – dat maakt niet uit. Je gaat in ieder geval niet opeens paarden dresseren. Of als al, dan jonglerend. 🙂 Ben je geen goede schrijver dan helpt het om heel helder het antwoord voor ogen te hebben van de vragen die ik hierboven stelde: wat wil je schrijven, voor wie en op welke manier? Jongleer (voor publiek) niet met meer ballen dan je aankunt. En onthoud: belofte maakt schuld.